Watphrathatphothong
ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ปีใหม่ได้ผ่านมา ๓ วันแล้ว เรายังอยู่ได้อย่างปลอดภัยอยู่ แต่วันต่อ ๆ ไปเราก็ไม่อาจรู้ได้ว่าอะไรจะเกิดกับเราบ้างทั้งเรื่องดีและเรื่องร้าย ที่แน่ ๆ วันนี้จะมีเหตุการณ์เกิดขึ้นกับเราและวัดของเราอย่างแน่นอน เพราะมีการเตรียมการกันไว้แล้ว จะมีการประชุมเจ้าคณะพระสังฆาธิการและเจ้าอาวาส ๒ จังหวัด คือนครปฐมและสุพรรณบุรี สุดท้ายจะออกหัวหรือออกก้อย…ค่อยรู้กัน แต่เมื่อวานนี้มีเรื่องดีมาก ๆ เกิดขึ้นกับเราและวัดของเรา…
พระเจดีย์ออกจากนิโรธสมาบัติ ๒ วันพ้นปีใหม่ไปแล้ว เรานี่ลืมเรื่องปีใหม่ไปเลย เพราะมีงานอื่นที่สำคัญรออยู่มาแทน ก็ทั้งเรื่องวันพรุ่งนี้คณะสงฆ์ธรรมยุตสุพรรณและนครปฐม จะมาประชุมกันที่วัดของเราราว ๗๐ รูป เมื่อถูกพระผู้ใหญ่เลือกและสั่งการมา ก็ต้องน้อมรับด้วยความเคารพ และอีกเรื่องหนึ่งคือต้องเตรียมงานปิดทองลูกนิมิตและฝังลูกนิมิตบริวาร ๒,๐๐๐ ลูกในเดือนกพ.นี้ด้วย เมื่อวานนี้ทั้งวันลุยงานกันทั้งพระทั้งทีมงานจิตอาสา เรามองดูรู้สึกว่าทุกอย่างดำเนินไปด้วยความเรียบร้อยราบรื่น และได้รับการสนับสนุนด้วยดีจากทุกฝ่าย เรื่องอาหารเพลพระ ก็มีญาติธรรมหลายรายมีจิตศรัทธาทำมาร่วมถวาย ดูแล้วมากพอที่ทางวัดไม่ต้องทำเอง…
มาสร้างโรงงานผลิตอาวุธกันเถอะ เช้าวันนี้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตอนตี๔ ตาน่ะยังลืมไม่ขึ้นอยากนอนต่อ แต่ใจที่รู้อยู่บอกว่าไม่ได้!…ต้องตื่น!!! ทั้ง ๆ ที่นอนหลับตั้งแต่ ๓ ทุ่มกว่าๆเอง นับแล้วหลับรวดเดียวไม่ต่ำกว่า ๖ ช.ม. แต่มันคงเป็น ๖ ช.ม.แห่งการนอนที่นอนมากที่สุดในรอบปีมั้ง? เพราะปกติก็นอนวันละ ๓-๔ ช.ม.เอง สงสัย ๒…
มารับพรปีใหม่ร่วมกัน ทั้งวันเมื่อวานนี้โคตรจะยุ่งเลย เพราะเป็นวันสิ้นปีเก่า ตอนเช้าและสาย ๆ มีคนมีแขกมาพบเพื่อขอทำบุญกันมากตลอดเช้าตลอดวัน เรากังวลเรื่องการเตรียมสถานที่สวดมนต์ข้ามปี เพราะต้องขึ้นไปสวดมนต์กันบนชั้นที่ ๒ ของพระมหาเจดีย์ จำต้องไปสวดกันที่นั่นเพราะยังไม่มีที่ไหนเรียบร้อยพอที่จะรองรับคนไปสวดมนต์มาก ๆ ได้นั่นเอง เมื่อวานนี้ต้องอาศัยญาติธรรมที่มาทำบุญตอนเช้า ขอให้ไปช่วยกันขนอุปกรณ์ทุกชนิดจากข้างล่างขึ้นไปข้างบน เราต้องคุมงานเองจนเสร็จเรียบร้อยเอาก็เกือบ ๕ โมงเย็น สี่โมงครึ่งรีบบึ่งไปวัดเจ้าคณะอำเภอที่วัดบางกุ้งเหนือแถว ๆ…
จนต้องเจียม วันนี้เป็นวันสุดท้ายของปี พ.ศ.๒๕๖๖ เหลืออีกวันเดียวก็จะถึงวันขึ้นปีใหม่แล้ว ใครจะได้อยู่พบหน้าปีพ.ศ.๒๕๖๗ ก็ต้องรอลุ้นกันต่อไป เมื่อวานไปเทศน์งานศพของพี่ชายเมียผู้ใหญ่บ้านของเรา ผู้ตายก็เป็นคนหนึ่งล่ะที่ไม่มีโอกาสได้ฉลองปีใหม่ ๒๕๖๗ กับเขา แม้แต่ตัวเราเองก็ใช่ว่าจะรับรองตัวเองได้ว่าจะอยู่ถึงวันขึ้นปีใหม่พรุ่งนี้ ทั้งนี้ก็เพราะความตายมันไม่มีเครื่องหมายน่ะสิ เอาเป็นว่าจะให้อยู่ก็จะอยู่ ถ้าจะให้ไปก็จะไป ก่อนเทศน์เราได้เดินไปดูรูปคนตายใกล้ ๆ เห็นชื่อไม่ใช่ชื่อเดิมที่เราเคยเรียกนี่นา เลยมาถามเมียผู้ใหญ่บ้านซึ่งเป็นน้องสาวของผู้ตาย จึงได้รู้ว่าผู้ตายเปลี่ยนชื่อไปหลายปีแล้ว แต่ก็เห็นทั้งแม่ทั้งน้องสาวเรียกแต่ชื่อเดิมกันอยู่…
ทำอย่างไรจะอยู่วัดได้ ๗ วัน? เมื่อวานเป็นอีกวันหนึ่งที่หัวหมุนเป็นลูกข่าง ตั้งแต่เช้าจนถึง ๓ ทุ่ม หลังจากฉันเช้าไม่กี่คำอย่างรีบเร่งแล้ว ก็พาทีมงานจิตอาสากว่า ๑๐ ชีวิต ไปช่วยกันขนหินประดับที่บ้านญาติธรรมที่ อ.ท่าเรือ ถวายให้ ครั้งแรกก็หนักใจว่าจะขนกันขึ้นรถ ๑๐ ล้อซึ่งสูงมากยังไง เพราะหินแต่ละก้อนก็หนักเอาเรื่อง สุดท้ายก็ช่วยกันคิดเอากระดานพาด๒แผ่น แล้วใช้รถเข็นก้านยาวที่เราสั่งให้นำไปลากขึ้นรถ…
เหลือแต่ชื่อ นัดกับผู้พันรุ่นน้อง ๑๑ โมงกว่า ๆ เมื่อวานนี้ ให้ช่วยพาไปดูหินประดับจำนวนมาก ที่ญาติธรรมคนหนึ่งแถว อ.ท่าเรือจะถวายให้ พี่ของเธอที่เป็นเจ้าของสะสมเอาไว้นานแล้วและหวงด้วย บัดนี้พี่ของเธอก็เพิ่งเสียชีวิตไป เธอจึงอยากถวายหินประดับสวย ๆ เหล่านั้นให้เรา เพื่อให้เกิดบุญไปถึงพี่ชายของเธอ แต่เธอจะรู้หรือไม่ว่าเจ้าของเขาหวง แล้วตามมาหลอกเราทวงของคืน หมาที่วัดยิ่งเยอะและปากเปราะอยู่ด้วย ทั้งคืนคงไม่ต้องนอนกันแน่ คิดไปแล้วเรื่องสมบัติของคนที่หามา…
ผบ.รร.การบิน ผู้อ่อนน้อม วันเวลาทุกนาทีนั้นมีค่าจริง ๆ นะสำหรับเรา เรื่องบิณฑบาตก็ต้องนำไปแทบมิได้ขาด ยิ่งวันพระใหญ่ ๑๕ ค่ำ เวลามีค่ายิ่งคิดเวลาเป็นนาทีเลยทีเดียว อย่างเช่นเมื่อวานนี้ ไปบิณฑบาตที่ตลาดคนใส่บาตรเยอะมาก เพราะเป็นวันพระใหญ่ เลยต้องเสียเวลาไปมิใช่น้อย กลับมาถึงวัดนำของที่ใส่บาตรมาลงที่โรงครัวแล้ว ก็รีบไปต่อที่หมู่บ้านโครงการ ๑ รร.การบิน ทางโน้นโทรตามเพราะเห็นว่าผิดเวลาไปมากแล้ว พอไปถึงก็เห็นพี่…